یادم می افتد که این بار فقط می خواهم تمرین دوست داشتن کنم.

به ضریح نگاه می کنم ودست هایی که تلاش می کنند خودشان را جلوتر می کشند ومیله ها را لمس کنند.دست های محتاج ومشتاقی که به امیدی این همه نزدیک آمده اند.

دست هایی که پل می شوند تا دلشان عبورکند وبگذرد و پیوند بخورد با امام مهربان .

مثل قطره ای کوچک خودم را در دریای خروشان رها میکنم…با آنها جلو وعقب میروم…موج میخورم.

قسمتی از کتاب پنجشنبه فیروزه ای ،نویسنده:سارا عرفانی.