تبليغ به عنوان وسيله اى كه پيام خدا را به بندگانش مى رساند اهميّت بسيار دارد و اهميت آن ، در اهميت هدايت است .

رسالت انبياى الهى و امامان معصوم عليهم السلام ، هدايت انسان ها از تاريكى ها به سوى نور بوده است و اگر انسانى از تاريكى به نور هدايت شود، مثل اين است كه همه انسان ها زنده شوند. زيرا يك انسان صالح مى تواند جامعه انسانى را به صلاح و نور راهبرى كند؛ (و من احياها فكانّما احيا الناس جميعاً)(1)

آرى ، هدايت يك انسان به منزله زنده كردن اوست و آيا انسان زنده و مرده برابرند؟. (اءو من كان ميتاً فاءحييناه و جعلنا له نوراً يمشى به فى الناس كمن مثله فى الظّلمات ليس بخارج منها)(2) ((آيا كسى كه مرده بود پس او را زنده كرديم و براى او روشنى علم و ديانت قرار داديم تا با آن روشنى ، در بين مردم با سرافرازى حركت كند مانند كسى است كه در تاريكى هاى (جهل ) غرق شده و قادر بر خارج شدن از آن نيست ؟.))

امام حسن عسگرى عليه السلام مى فرمايد: كسى كه جاهلى را راهنمايى كند و شريعت اسلام را به او بياموزد همراه ما در نزد خداوند خواهد بود(3)

رسول بزرگوار اسلام عليهم السلام خطاب به معاذ فرمود:

((لئن يهدى اللّه بك رجلاً واحداً خير لك من الدنيا و ما فيها))(4)

((اگر خداوند به دست تو يك نفر را هدايت كند براى تو بهتر است از دنيا و هر آنچه در آن است .))

امام صادق عليه السلام مى فرمايد:

((معلّم الخير تستغفر له دواب الارض و حيتان البحر و كل صغير و كبير فى ارض اللّه و سمائه ))(5) ((تمام موجودات زمين و ماهيان دريا و هر كوچك و بزرگى در زمين و آسمان خدا، براى تعليم دهنده خوبى طلب آمرزش مى كنند.))

و ((راهنماى بر كار خير، همچون انجام دهنده آن است .))(6)

رسول خدا عليهم السلام مى فرمايد:

((و ادع الناس الى الاسلام و اعلم انّ لك بكل من اجابك عتق رقبة من ولد يعقوب ))(7) ((مردم را به اسلام دعوت كن و بدان ، در مقابل هر كسى كه تو را اجابت كند، ثواب آزادى يك بنده از فرزندان يعقوب برايت نوشته خواهد شد.))

اهميّت كار يك مبلّغ آن قدر زياد است كه اگر در اين راه مقدس ، مخلصانه تلاش كند، قدم در راه رسول خدا عليهم السلام گذاشته است و جانشين او خواهد بود. زيرا آن بزرگوار فرمود:

((رحم اللّه خلفائى فقيل يا رسول اللّه من خلفاؤ ك قال الذين يحيون سنّتى و يعلّمونها عباد اللّه ))(8) ((خداوند جانشينان مرا رحمت كند. از ايشان سؤال شد كه آنان چه كسانى هستند؟ فرمود: كسانى كه سنّت مرا زنده مى كنند و آنرا به بندگان خدا مى آموزند.))

و در جاى ديگر در حق آنان به دعا مى فرمايد:

((الّلهمّ ارحم خلفائى (ثلاث مرّات ) قيل يا رسول اللّه و من خلفاؤ ك قال الذين ياءتون من بعدى و يروون اءحاديثى و سنّتى ))(9) ((پروردگارا جانشينان مرا رحمت كن (سه بار). گفته شد، جانشينان شما چه كسانى هستند؟ فرمود: كسانى كه پس از من مى آيند و احاديث و سنت مرا روايت مى كنند.))

و چه پاداشى از اين بالاتر، كه مقام او از هزار عابد بيشتر است :

((الّرواية لحديثنا يشدّد به قلوب شيعتنا اءفضل من اءلف عابد))(10)

((كسى كه احاديث ما را روايت كند و دل هاى شيعيانمان را بدان محكم سازد از هزار عابد بهتر است .))

امام صادق عليه السلام مى فرمايد: ((همانا مردى سخنى مى گويد و خداوند بوسيله آن ، ايمانى را در قلب ديگرى مى نويسد بنابراين هم گوينده و هم شنونده هر دو آمرزيده مى شوند.))(11)

1- مائده /32.
2- انعام /122.
3- بحارالانوار، چاپ بيروت (مؤ سسة الوفاء)، ج 2/ ص 2.
4- بحارالانوار، چاپ بيروت (مؤ سسة الوفاء)، ج 1/ ص 184.
5- بحارالانوار، چاپ بيروت (مؤ سسة الوفاء)، ج 2 /ص 17.
6- وسايل الشيعه ، چاپ المكتبة الاسلامية ، ج 11 /ص 398.
7- همان /ص 448.
8- الحياة ، ج 2 /ص 281.
9- همان مدرك .
10-اصول كافى ، ج 1 /باب صفة العلم .
11- وسايل الشيعه ، چاپ المكتبة الاسلاميه ، ج 11 /ص 510.

 منبع:

کتاب قرآن وتبلیغ، نام پدیدآورنده : محسن قرائتی