…هنگامیکه از در وارد شد،احساس کردم گردبادی بزرگ از نیروهای معنوی وزیدن گرفت.گویادرورای آن عبای قهواه ی،عمامه سیاه وریش سفید،روح زندگی جریان داشت؛آن چنان که همه ی بینندگان رامحوتماشای خودمی کرد.ناگهان احساس کردم باحضور او همه ی ما کوچک شده ایم وگویادرآن مکان اصلا کسی جز او باقی نمانده است.
آری!اوبارقه ای از نور بودکه درقلب وروح همه حاضران رسوخ کرده بود.اوتمام معیارهایی راکه گمان می کردم می تواند مرادرتعریف وارزیابی شخصیت ومقامش یاری کند،درهم شکست.هنگامی که بر روی صندلی اش نشست، احساس کردم نیرویی از وجودش پخش می شود.نیرویی مانند یک گردباد که اگر بادقت نگاه می کردی در می یافتی آرامشی عظیم در درون آن نهفته است.درعین حال او را چنان آرام وساکت می دیدی که گویی نیرویی ثابت درگ درونش جریان دارد و البته این نیرو همان نیرویی است که رژیم سابق ایران را به یک باره برچید.
من تاکنون هیچ یک از مردان بزرگ را برتر از او وحتی مانند او ندیده ام.
کمترین چیزی که می توانم بگویم این است که گویا یکی از انبیای گذشته است یااینکه او موسای پیامبر است که آمده تا قوم خود را نجات دهد.
بخشی از نوشته های روبین وودزورث، یکی مشهورترین خبرنگاران آمریکاست که پس از ملاقات با امام خمینی رحمه الله علیه در حسینیه ی جماران درباره ی شخصیت امام نوشته است.
کتاب زیباترین تجربه من
نویسنده: روبین وودزورت
مشاور ارشد رئیس جمهور آمریکا،کیسینجر که لحظه ای از دشمنی با اسلام وانقلاب اسلامی مردم ایران دست برنداشته است دربرابر عظمت ونفوذ خیره کننده ی امام این گونه اعتراف می کند:
«آیت الله خمینی غرب را با بحران جدی برنامه ریزی مواجه کرد.تصمیمات او آن چنان رعد آسابودکه مجال هرگونه تفکر وبرنامه ریزی(1)راازسیاستمداران ونظریه پردازان سیاسی می گرفت.هیچ کس نمی توانست تصمیمات اورا از پیش حدس بزند.اوبامعیار هایی غیر از معیار از معیار های شناخته شده دردنیا سخن
می گفت وعمل می کرد .گویی او از جای دیگری الهام می گرفت .دشمنی آیت الله خمینی باغرب برگرفته از تعالیم الهی او بود. اوحتی در دشمنی خود نیز خلوص نیت داشت.»
1-منظور کسینجر از برنامه ریزی ،نقشه کشیدن برای چپاول وغارت کشورهای ضعیف تر است.
سلام دوستان عزیز
میلاد بزرگ منجی عالم بشریت آقا و سرورمان امام عصر (عج) مبارک.
♦♦♦
شهر آیینه دار میشود با یک گل
پروتنه تبار میشود با یک گل
گفتند نمیشود ولی میبینند
یک روز بهار میشود با یک گل
اللهم عجل لولیک الفرج
♦♦♦
برای اولین بار شب نیمه ی شعبان را در حوزه مان احیا گرفتیم و طلاب گرامی همراه با خانواده در مدرسه حضور پیدا کردند و در مراسم شرکت کردند
مراسم با تلاوت قرآن کریم شروع و با سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین قهرمانی ادامه یافت و با دعا خوانی و مداحی به پایان رسید.
قال امام حسین (علیه السلام): إنَّ شیعَتَنا مَنْ سَلِمَتْ قُلُوبُهُمْ مِنْ کُلِّ غِشٍّ وَ غِلّ وَ دَغَل.[1]
فرمود: شیعیان و پیروان ما ـ اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام ـ آن کسانى هستند که أفکار و درون آن ها از هر گونه حیله و نیرنگ و عوام فریبى سلامت و تهى باشد .
(1)-تفسیرالإمام العسکرى علیه السلام: ص 309، ح 154، بحارالأنوار: ج 65، ص 156، ح 11
اخلاق فردی و اجتماعی در كلام نور
یكی از ارزشها ، راستی و راستگویی است، و دروغ یكی از ضد ارزشها و مانع تكامل روح انسانی است، كه امام(ع) رهنمود داد:
” راستگویی عزت است و دروغگویی عجز و ناتوانی .
از ، امانت است و همسایگی خویشاوندی ، یاری و كمك صداقت و پاكدلی است و كار و عمل تجربه، و اخلاق نیك عبادت است، و سكوت زینت و آرایش ، و طمع و آزمندی فقر و گدایی است، و بخشش، بی نیازی و مدارا كردن، نشانه عقل است.(1)
برخی از ارزشهای اخلاقی
امام حسین(ع) در یكی از سخنرانی های اخلاقی خود، برخی از ارزشهای اخلاقی را به ارزیابی گذاشت، تا مردم زندگی فردی و اجتماعی خود را تنظیم كنند.
امام حسین (ع) فرمود:
” ای مردم! با ارزشهای والای اخلاقی زندگی كنید، و برای به دست آوردن سرمایه های سعادت شتاب كنید، كار خوبی را كه برای آن شتاب نكردید به حساب نیاورید، ستایش را با كمك كردن به دیگران بدست آورید.
با كوتاهی كردن سرزنش ها را به جان نخرید. اگر نیكی به كسی روا داشتید و آن شخص قدردانی نمی كند نگران نباشید ، زیرا خداوند او را مجازات خواهد كرد، و خدا بهترین پاداش دهنده ، و بهترین هدیه دهنده است.
بدانید حاجت ها و نیازهای مردم به سوی شما، نعمت های پروردگارند برای شما، پس نعمت ها را از دست ندهید كه دچار عذاب الهی شوید.
بدانید همانا نیكی ها ستایش به همراه دارد، و پاداش الهی را فراهم خواهد كرد، اگر نیكی ها را به شكل انسانی می دیدید، آنقدر زیباروی بود كه بینندگان را خوشحال می ساخت.
و اگر زشتی ها را به درستی مشاهده می كردید آن را بسیار زشت روی و بد قیافه می دیدید كه دل ها از آن نفرت داشته و چشم ها فرو بسته می شد تا آن را ننگرد.
ای مردم! كسی كه انفاق و بخشش كند بزرگوار است، و كسی كه بخل ورزد پست است، و همانا بخشنده ترین مردم كسی است كه به انسانی كمك كند كه به او امیدی نداشته باشد. و با گذشت ترین انسانها كسی است كه به هنگام قدرت عفو كند.
و موفق ترین انسانها در روابط خویشاوندی كسی است كه با آنان كه از او بریدند ارتباط برقرار سازد كه ریشه ها پس از بریده شدن شاخه، دوباره جوانه می زند.
هر كس در نیكی كردن به برادران خود شتاب كند فردا نتیجه آن را خواهد دید و كسی كه برای خدا به برادر خود كمك كند خدا او را بهنگام نیازمندی پاداش می دهد و بیش از آنچه به دیگران كمك كرده بالاها را از او دور می سازد.
و كسی كه اندوه دل مؤمنی را برطرف سازد، خدا اندوه و مشكلات دنیا و آخرت او را برطرف خواهد ساخت.
و كسی كه با مردم خوشرفتار باشد، خدا نسبت به او خوشرفتار است و خدا نیكوكاران را دوست می دارد. “(2)
برطرف كردن مشكل مؤمن
یكی از ارزشهای اخلاقی، در زندگی اجتماعی، بر طرف كردن نیاز نیازمندان، و مشكلات مومنین است.
امام حسین(ع) فرمود:
من از پدرم امیرالمؤمنین (ع) شنیدم كه از رسول خدا (ص) نقل می كرد كه پیامبر(ص) فرمود:
كسی كه برای برطرف كردن نیاز برادر مسلمان خود تلاش كند گویا خدا را نه هزار سال عبادت كرده است كه روزها را روزه دار وشب ها را به شب زنده داری گذرانده باشد. “(3)
ارزش مدارا كردن
مدارا كردن و با مردم با مهربانی و نرمی برخورد داشتن، یكی از ارزشهای اخلاقی در روابط اجتماعی است كه بسیاری از مشكلات رفتاری را برطرف می سازد. هم روان و اعصاب انسان از آرامش مطلوبی برخوردار است و هم دیگران از اخلاق خوش ما بهره مند خواهند شد.
امام حسین(ع)فرمود:
“كسی كه درمشكلات سرگردان شده نداند چه باید بكند، و راه چاره ای ندارد، كلید حل مشكلات او، نرمی و مهربانی و مدارا كردن با مردم است."(4)
صله رحم( ارتباط با خویشاوندان)
اگر زندگی باید به گونه ای اجتماعی و در سایه وحدت و همكاری تداوم یابد تا به تكامل و رستگاری برسیم، چه بهتر كه در زندگی اجتماعی به خویشاوندان و اقوام خود توجه داشته و با آنان ارتباط داشته باشیم كه ره آوردهای فراوانی خواهد داشت.
امام حسین(ع) فرمود:
” كسی كه دوست دارد ، عمراو طولانی گردد، و روزی او فراوان شود، پس با خویشاوندان خود ارتباط داشته باشد. “(5)
پی نوشتها:
1- تاریخ یعقوبی، ج2، ص 246.
2- كشف الغمة، ج 2، ص 29.
3- بحار الانوار، ج 74، ص 315، حدیث 73.
4- اعلام الدین ، ص 298.
5- عیون أخبارالرضا ، ج 2، ص 48، حدیث 157.