قسمتی از نمایشنامۀ “مجلس ضربت زدن”

به قلم استاد “بهرام بیضایی”

 «..آن‌کس که شمشیر بر سر علی فرود آورد “ابن ملجم” دیگر در دیار اسلام یگانه نیست!

▪️قطامه: هراس تو از چیست پسر ملجم، از شجاعتش؟ مگر او بندۀ پاك خدا نیست؟ و مگر چون پیشانی به خاك عبادت می‌ساید بسیار نمی‌ماند؟ چه فرصتی نیكوتر؟ شمشیر پنهان كن،‌ و به مسجد كوفه برو؛ به زاویۀ او! گوشه‌ای بخز، و جانوران طبع‌ات را بیدار كن و بر او بگمار! در كمین باش؛ و چون سر بر زمین نهاد،‌ تنها تو حاكمی و شمشیر!

ابن ملجم:‌آه؟

▪️قطامه: می‌گویند: اهل تظاهر نیست. پس به خلوتی نماز می‌كند دور از چشم. و می‌گویند از اسراف در مال جماعت بیزار است. پس شمع خاموش می‌كند.
▪️می‌بینی؟ نیكی‌های وی به سود توست. نیكی‌های وی همیشه به سود دشمنانش بوده! خدا نیز البته جایی در همان نزدیكی است. و اگر از كار تو ناخوشنود بود علامتی خواهی دید. اگر شمشیرت چوبین شد، یا دستت سنگ؛ اگر او به وقت نیامد، یا در حصار جماعت سجود كرد، علامت نیكویی است. نه؟ ..»