^{_{پیامبر صل الله علیه وآله قبل از غدیر، در دو موقعیت حساس برای مردم خطابه ایراد کردند که در واقع زمینه سازی برای خطبه غدیر بود.}}

^{_{اولین خطبه آن حضرت در «منی» بود. در این خطبه ابتدا اشاره به امنیت اجتماعی مسلمین از نظر جان و مال و آبروی مردم نمودند و سپس خونهای به ناحق ریخته و اموال به ناحق گرفته در جاهلیت را رسما مورد عفو قرار دادند تا کینه توزی ها از میان برداشته شود و جو اجتماع برای تامین امنیت کامل آماده شود.}}

سپس مردم را بر حذر داشتند از اینکه بعد از او اختلاف کنند و بر روی یکدیگر شمشیر بکشند و تصریح فرمودند که
اگر من نباشم علی بن اب طالب در مقابل متخلفین خواهد ایستاد.

سپس حدیث ثقلین بر لسان مبارک حضرت جاری شد و فرمودند:
من دو چیز گرانبها در میان شما باقی می گذارم که اگر به این دو تمسک کنید هرگز گمراه نم شوید؛ کتاب خدا و عترتم یعنی اهل بیتم

نکته جالب توجه اینکه در این خطابه امیر المومنین علی علیه السلام سخنان حضرت را برای مردم تکرار می کردند تا آنان که دورتر بودند، بشنوند. (1)

دومین مورد خطابه حضرت در مسجد “خیف” در منی بود. در روز سوم از وقوف در منی، حضرت فرمان دادند تا مردم در مسجد خیف اجتماع کنند . در آنجا نیز خطابه ای ایراد فرمودند که ضمن آن صریحا از مردم خواستند گفته های او را به خاطر بسپارند و به غائبان برسانند.

در این خطبه به اخلاص عمل و دلسوزی برای امام مسلمین و تفرقه نینداختن سفارش فرمودند و تساوی همه مسلمانان در برابر حقوق و قوانین الهی را اعلام کردند. بعد از آن متعرض مسئله خلافت شدند و حدیث ثقلین برای بار دیگر، بر لسان حضرت جاری شد. (2)

منبع

1- بحار، ج37، ص113
2- همان، ص114.