خصوصیت هر یک از معصومین علیهم السّلام در بر آمدن حوائج ( از میرزا جواد آقای ملکی تبریزی در کتاب المراقبات ) :

1- چنان که رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم و دختر گرامی او علیها السّلام و دو سبط ارجمند او علیهما السّلام را خصوصیتی در حوائج متعلّقه به تحصیل طاعت و رضوان خدای جلّ جلاله.

2- و برای امیرالمؤمنین علیه السّلام اختصاص در انتقام از دشمنان و کفایت شرّ ستمکاران

3- و برای امام سجّاد علیه السّلام در جور پادشاهان و وسوسه ی شیاطین

4- و برای امام باقر و امام صادق علیهما السّلام در فریاد رسی بر امر آخرت

5- و برای امام کاظم علیه السّلام در ترس از ناخوشی ها و بیماری ها و دردها

6- و برای امام رضا علیه السّلام در نجات از هول و بیم سفرهای دریاها و صحراها و بیابان ها

7- و برای امام جواد علیه السّلام در وسعت زندگی و بی نیازی از مردم

8- و برای امام هادی علیه السّلام در قضاء مستحبّات و نیکی به برادران و کامل شدن طاعات.

9- و برای امام عسکری علیه السّلام در اعانت بر امر آخرت

10- و برای امام عصر ما و پناه ما و دادرس ما، و اَمَد و عصمت ما و روشنی چشم ما و باعث زندگی ما امام مهدی علیه السّلام برای تمام حاجات و نیازمندی ها.

المراقبات ، ص ۹۰

یکـی دیگـر از آفت های کسب روزی حـلال ،کم فروشی است.مساله کم فروشى تنها مشمــول خرید و فـروش نمی شود بلکـه می توان به کارهای غیر تعمیم داد به گونه اى که هر نوع کـم کارى و کـوتاهى در انجام وظائف را شامل مى شود، به این ترتیب کارگـرى که از کـار خود کم مى گذارد، آموزگار و استادى که درست درس نمى دهد کارمندى که به موقع سر کار خود حاضر نمى شود و دلسوزى لازم را نمى کند، همه مشمول این حکمند و در عواقب آن سهیمند.

برای کسب روزی حـــلال وجدان خود را فعال نگــه داریم.

منبع:خادم الزهرا ،پایگاه سادات 

برخی ها به قول خودشان با خدا قهر می کنند، و به این بهانه، وظیفه ی دینی را کلا بی خیال می شوند. از نماز گرفته تا حجاب… حتی برای اینکه حال گیری کنند، مقداری از مو ها را بیرون می ریزند، آرایش می کنند و حتی لبخند تلخی هم به نامحرم می زنند و بعد زیر چشمی به آسمان نگاه می کنند!
البته خیلی زود سرشان را پایین می آورند، چون می دانند مرتکب چه اشتباهی شده اند، خجالت می کشند!! لجبازی، اونم با خدا!
مثلا اگر روی خودت را از خورشید برگردانی ،نور خورشید کم میشود، یا اصلا شاید هم فکر میکنی از غصه ی تو اصلا طلوع نمی کند! خودت را از روشنایی و زیبایی محروم می کنی که چه؟!
شکست عاطفی،مستجاب نشدن دعا،مشکلات درسی،اقتصادی،خانوادگی و مانند آن، انسان را به قهر می کشاند.
راستی اگر او هم با یکی دو بار نه شنیدن –که چنیدن بار در روز با ارتکاب گناه به خدا می گوییم- با ما قهر می کرد،چه اتفاقی می افتاد؟
امیرمومنان(علیه السلام) می فرمایند:«بپرهیز از اینکه خود را برای دیگران بیارائی و به وسیله گناه ،با خدا به ستیز برخیزی، که خدا روز قیامت تو را رسوا خواهد کرد».
[امالی شیخ صدوق،ص278؛بحارالانوار،ج68،ص364.]

________________
منبع: خادم الزهرا؛ پایگاه اسلامی سادات

شیوه زیست مردمی چیست؟ چه کار کنیم که مردمی باشیم؟

بعضی فکر می‌کنند اگر خیلی با مردم شوخی کنند می‌شوند مردمی. تجربه نشان داده که شوخی زیاد مبلّغ را از چشم مردم می‌اندازد. شوخی زیاد آبرو می‌برد. مردمی بودن به مزاح زیاد نیست، به همان است که پیامبر (ص) داشتند.
خداوند در قرآن می‌فرمایند:
لَقَدْ جاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزيزٌ عَلَيْهِ ما عَنِتُّمْ حَريصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنينَ رَؤُفٌ رَحيم‏؛ به یقین، رسولی از خود شما به سویتان آمد که رنج‌های شما بر او سخت است، و اصرار بر هدایت شما دارد، و نسبت به مؤمنان رؤوف و مهربان
است.(سوره توبه: ۱۲۸)
پیامبر(ص) وقتی سه روز کسی را نمی‌دید، می‌پرسید کجاست؟ اگر زنده بود حضرت تشریف می‌بردند به دیدنش و اگر مریض بود به عیادتش می‌رفت. اگر مسافر بود، حضرت دعا می‌کردند ان شاءالله سالم از سفر برگردد. شخصیت مردم را تکریم می‌کردند. نسبت به کوچک و بزرگ مهربان بودند.
امیر المؤمنین امام علی(ع) می‌فرمایند: خَالِطُوا النَّاسَ مُخَالَطَةً إِنْ مِتُّمْ مَعَهَا بَكَوْا عَلَيْكُمْ وَ إِنْ عِشْتُمْ حَنُّوا إِلَيْكُم‏؛ با مردم آنچنان رفتار کنید که اگر با آن روش جان دادید برای شما گریه کنند و اگر زنده ماندید با آغوش باز و شوق فراوان به سوی شما بشتابند. (نهج البلاغة، صبحي صالح، ص: ۴۷۰)

منبع:

کتاب راهنمای تبلیغ ،امیر ملک محمودی، ص ۶۷- ۶۶.)

امروزه خوشبو کننده های فراوانی در انواع رنگ ها،عطر ها و مدل های زنانه و مردانه در دسترس قرار دارند؛از خوشبو کننده های گلاب به روتون گرفته،تا اسپری های خوشبو کننده ی فضا،بدن،لباس،اسپری ضد تعریق و ده ها نوع دیگر.

کاربرد همه ی اینها برطرف کردن بوهای نامطبوع است تا مخاطب ما حس مثبتی یافته،موجب نشود نوک دماغش را با انواع گیره های فلزی،پلاستیکی یا گوشتی(انگشتان دست)،بگیرد،یا به بهانه ای از حضور معطر ما مرخص شود.

همانطور که جسم ما نیاز به معطر شدن دارد،روح ما هم برای فرار از رسوایی بوی متعفن گناه و معصیت – که افراد پاک و روشن ضمیر آن را به راحتی استشمام می کنند -، نیازمند اسپری استغفار است.

امام علی(ع) چه زیبا می فرماید:«خود را با استغفار معطر کنید،تا بوی بد گناه،شما را رسوا نکند.[بحارالانوار،ج90،ص278؛وسائل الشیعه،ج16،ص79.]»