برخی ها به قول خودشان با خدا قهر می کنند، و به این بهانه، وظیفه ی دینی را کلا بی خیال می شوند. از نماز گرفته تا حجاب… حتی برای اینکه حال گیری کنند، مقداری از مو ها را بیرون می ریزند، آرایش می کنند و حتی لبخند تلخی هم به نامحرم می زنند و بعد زیر چشمی به آسمان نگاه می کنند!
البته خیلی زود سرشان را پایین می آورند، چون می دانند مرتکب چه اشتباهی شده اند، خجالت می کشند!! لجبازی، اونم با خدا!
مثلا اگر روی خودت را از خورشید برگردانی ،نور خورشید کم میشود، یا اصلا شاید هم فکر میکنی از غصه ی تو اصلا طلوع نمی کند! خودت را از روشنایی و زیبایی محروم می کنی که چه؟!
شکست عاطفی،مستجاب نشدن دعا،مشکلات درسی،اقتصادی،خانوادگی و مانند آن، انسان را به قهر می کشاند.
راستی اگر او هم با یکی دو بار نه شنیدن –که چنیدن بار در روز با ارتکاب گناه به خدا می گوییم- با ما قهر می کرد،چه اتفاقی می افتاد؟
امیرمومنان(علیه السلام) می فرمایند:«بپرهیز از اینکه خود را برای دیگران بیارائی و به وسیله گناه ،با خدا به ستیز برخیزی، که خدا روز قیامت تو را رسوا خواهد کرد».
[امالی شیخ صدوق،ص278؛بحارالانوار،ج68،ص364.]

________________
منبع: خادم الزهرا؛ پایگاه اسلامی سادات