شیوه زیست مردمی چیست؟ چه کار کنیم که مردمی باشیم؟

بعضی فکر می‌کنند اگر خیلی با مردم شوخی کنند می‌شوند مردمی. تجربه نشان داده که شوخی زیاد مبلّغ را از چشم مردم می‌اندازد. شوخی زیاد آبرو می‌برد. مردمی بودن به مزاح زیاد نیست، به همان است که پیامبر (ص) داشتند.
خداوند در قرآن می‌فرمایند:
لَقَدْ جاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزيزٌ عَلَيْهِ ما عَنِتُّمْ حَريصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنينَ رَؤُفٌ رَحيم‏؛ به یقین، رسولی از خود شما به سویتان آمد که رنج‌های شما بر او سخت است، و اصرار بر هدایت شما دارد، و نسبت به مؤمنان رؤوف و مهربان
است.(سوره توبه: ۱۲۸)
پیامبر(ص) وقتی سه روز کسی را نمی‌دید، می‌پرسید کجاست؟ اگر زنده بود حضرت تشریف می‌بردند به دیدنش و اگر مریض بود به عیادتش می‌رفت. اگر مسافر بود، حضرت دعا می‌کردند ان شاءالله سالم از سفر برگردد. شخصیت مردم را تکریم می‌کردند. نسبت به کوچک و بزرگ مهربان بودند.
امیر المؤمنین امام علی(ع) می‌فرمایند: خَالِطُوا النَّاسَ مُخَالَطَةً إِنْ مِتُّمْ مَعَهَا بَكَوْا عَلَيْكُمْ وَ إِنْ عِشْتُمْ حَنُّوا إِلَيْكُم‏؛ با مردم آنچنان رفتار کنید که اگر با آن روش جان دادید برای شما گریه کنند و اگر زنده ماندید با آغوش باز و شوق فراوان به سوی شما بشتابند. (نهج البلاغة، صبحي صالح، ص: ۴۷۰)

منبع:

کتاب راهنمای تبلیغ ،امیر ملک محمودی، ص ۶۷- ۶۶.)