بسم الله الرحمن الرّحیم

ریشه‌های انحراف یهود از منظر قرآن

ادامه استضعاف بنی اسرائیل
موسی بسیار زیبا پاسخ داد. گفت: تو باید بر من منّت بگذاری که مرا بزرگ کرده­ای یا من باید به تو اعتراض کنم که بنی­اسرائیل را به بندگی گرفته­ای؟ (القمی، 2، 118) تو کودکان را به قتل می­رساندی و مادرم برای نجات من از دست تو، مرا به رودخانه سپرد و آب مرا به کاخ تو آورد. تو حق نداری بر من منّت بگذاری.

تو برای جلوگیری از تولد موعود بنی­اسرائیل، آنها را به اسارت کشیدی و چه خون­ها که نریختی. فرعون که با این افشاگری موسی دیگر جوابی نداشت، بحث را عوض کرد و برای رسالت از او نشانه خواست که داستان ساحران و معجزات موسی پیش آمد.

مأموریت دوم موسی بسیار دشوارتر است. چون باید مراقب ایمان آنان باشد و با تشکیل حکومت، همراه آنها قدس را فتح کند. اما بنی­اسرائیل در حکومت فرعون، مردمانی مستضعف بودند که هیچ کاری نمی­دانستند. موسی(ع) چگونه باید این­بار را به سرمنزل مقصود برساند؟

خداوند تمام حکومت فرعون را در اختیار موسی قرار داده بود تا طی این فرصت، آمادگی اجمالی را در بنی­اسرائیل ایجاد کند. موسی(ع) در این مدت، پیاپی به فرعون نشانه و معجزه نشان می­داد، گرچه فرعون همواره بر کفر خویش پای می­فشرد اما این آیات باعث می­شد او فعلاً با موسی مماشات کند و او و بنی­اسرائیل را در مصر تحمل کند.

موسی از همین فرصت، نهایت بهره­برداری را کرده و بنی­اسرائیل را آماده ساخت. « وَأَوْحَیْنَا إِلَى مُوسَى وَأَخِیهِ أَن تَبَوَّءَا لِقَوْمِکُمَا بِمِصْرَ بُیُوتاً وَاجْعَلُواْ بُیُوتَکُمْ قِبْلَةً وَأَقِیمُواْ الصَّلاَةَ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِینَ » « به موسی و برادرش وحی کردیم که برای قوم خود در مصر خانه­هایی مهیا کنید. و خانه­های خود را عبادت­گاه سازید و نماز گزارید و مومنان را بشارت ده » ‏(یونس، 87).

بنی­اسرائیل نخست باید سازمان بیابند و در کنار هم زندگی کنند. آنان تاکنون گروه­های پراکنده، شکست­خورده، وابسته، طفیلی و آلوده و ترسان بودند. نه خانه­ای از خود داشتند نه اجتماع و تمرکزی و نه برنامة سازندة معنوی و نه شهامت و شجاعت لازم برای یک انقلاب کوبنده. بنابراین موسی و هارون مأموریت یافته­اند برای بازسازی اجتماع بنی­اسرائیل، مخصوصاً از نظر روحی، برنامه­ای در چند ماده اجرا کنند:

1. خانه­سازی و جدا کردن مسکن خود از فرعونیان، با این کارآنان با مالک شدن مسکن در سرزمین مصر، علاقه بیشتری به دفاع از خود و آن آب و خاک می­یافتند، افزون بر آن از خانه­های قبطیان بیرون می­آمدند و اسرار و نقشه­های آنان به دست دشمنان نمی­افتاد.
2. خانه­هایشان را مقابل یکدیگر و نزدیک به هم بسازند. این کار کمک موثری به تمرکز و اجتماع بنی­اسرائیل می­کرد و می­توانستند مسائل اجتماعی را به طور عمومی بررسی کنند و برای انجام مراسم مذهبی گرد­ هم ­آیند و برای آزادی خویش نقشه بریزند.

3. اقامه نماز، که آنان را به بندگی خداوند پیوند زند و قلب و روحشان را از آلودگی پاک سازد و اعتماد به نفس را در وجودشان افزون کند و با تکیه بر قدرت پروردگار، روح و جان تازه بگیرند.
4. موسی(ع) مأمور می­شود دست در درون زوایای روحی بنی­اسرائیل بیفکند و زباله­های ترس و وحشت را که یادگار سالیان دراز بردگی و ذلّت بوده است، بیرون بکشد و با بشارت مومنان به فتح و پیروزی نهایی و لطف و رحمت پروردگار، اراده آنها را قوی و شهامت و شجاعت را در آنان پرورش دهد (الطباطبایی، 1، 114).

گرچه در این آیه نیامده که موسی از خدا چه خواسته است ولی از آیه ذیل که پاسخ خداست، فهمیده می­شود که او هلاکت فرعونیان را درخواست نموده است. «فَأَسْرِ بِعِبادِی لَیْلاً إِنَّکُمْ مُتَّبَعُونَ. وَ اتْرُکِ الْبَحْرَ رَهْواً إِنَّهُمْ جُنْدٌ مُغْرَقُون» «بندگان مرا شب هنگام روانه کن تا از پی شما بیایند. دریا را آرام پشت سر گذار که آن سپاه غرق شدگانند» (دخان، 23).

فرار بنی­اسرائیل پیچیده­ترین فراری است که در طول تاریخ ثبت شده است. مطابق آمار تورات، آنها، هنگام خروج، بیش از ششصد هزار نفر بوده­اند (عهد عتیق، اعداد، 2) و حضرت موسی یک شب فرصت داشت. این نتیجه آن چهل سال تلاش و فرصت بود. صبح هنگام که مصریان متوجه شدند به فرمان فرعون، سپاهیان در پی بنی­اسرائیل روان شدند (المجلسی، 152)‏.

بنی­اسرائیل در مسیر فرار خویش، به دریا رسیدند. در این هنگام فرعونیان از پشت سر رسیدند. اکنون بنی­اسرائیل نه راه پیش دارند و نه را پس. فغان بنی­اسرائیل به آسمان رفت. «فَلَمَّا تَراءَا الْجَمْعانِ قالَ أَصْحابُ مُوسى‏ إِنَّا لَمُدْرَکُون قالَ کَلَّا إِنَّ مَعِی رَبّی سَیَهْدِین‏ فَأَوْحَیْنا إِلى‏ مُوسى‏ أَنِ اضْرِبْ بِعَصاکَ الْبَحْرفَانْفَلَقَ فَکانَ کُلُّ فِرْقٍ کَالطَّوْدِ الْعَظِیم» «چون آن دو گروه همدیگر را دیدند، یاران موسی گفتند: گرفتار آمدیم. گفت: هرگز! پروردگارم با من است و مرا هدایت خواهد نمود. پس به موسی وحی کردیم که عصایت را به آب بزن. دریا بشکافت و هر پاره چون کوهی عظیم گشت» ‏‏(شعراء، 63-61).

دوازده راه به عدد اسباط بنی­اسرائیل، در پیش روی آنان باز شد و آنان از آب عبور کردند. « وَ جاوَزْنا بِبَنِی إِسْرائِیلَ الْبَحْرَ فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ وَ جُنُودُهُ بَغْیاً وَ عَدْواً حَتَّى إِذا أَدْرَکَهُ الْغَرَقُ قالَ آمَنْتُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ الَّذِی آمَنَتْ بِهِ بَنُوا إِسْرائِیلَ وَ أَنَا مِنَ الْمُسْلِمِینَ آلْآنَ وَ قَدْ عَصَیْتَ قَبْلُ وَ کُنْتَ مِنَ الْمُفْسِدِینَ فَالْیَوْمَ نُنَجِّیکَ بِبَدَنِکَ لِتَکُونَ لِمَنْ خَلْفَکَ آیَةً وَ إِنَّ کَثِیراً مِنَ النَّاسِ عَنْ آیاتِنا لَغافِلُون » « ما بنی­اسرائیل را از دریا گذراندیم.

فرعون و لشکریانش به قصد ستم و تعدی به تعقیب­شان پرداختند. چون فرعون غرق می­شد، گفت ایمان آوردم که هیچ خدایی جز آنکه بنی­اسرائیل بدان ایمان آورده­اند نیست و من از تسلیم شدگانم. آیا اکنون؟ و تو پیش از این عصیان می­کردی و از مفسدان بودی. امروز جسم تو را به بلندی می­افکنیم تا برای آنان ­که پس از تو می­مانند، عبرتی باشی، و حال آنکه بسیاری از مردم از آیات ما غافلند» ‏(یونس، 92 -90).

سپاه عظیم فرعون غرق شدند، موسی در مصر دشمنی نداشت و می­توانست به مصر باز گردد اما مأموریت ایشان استقرار در فلسطین و قدس و تشکیل حکومت است. آن سوی آب دشواری­ها و مشکلات موسی آغاز می­شود. تا اینجا حضرت تنها مشکل حرکت دادن این قوم را داشت اما هنگامی که از آب گذشتند، پاسخ­گویی به همه مشکلات به عهده موسی است.

در حقیقت حکومت این پیامبر از اینجا آغاز می­شود. نخستین مشکل در این حال، آب بود. از موسی درخواست آب کردند و موسی به خدا مراجعه کرد. خداوند متعال فرمود: سنگی را وسط اردوگاه بگذار و با عصایت بدان بزن. از سنگ دوازده چشمه جوشید و آب فوران کرد و مشکل آب حل شد (بقره، 60). از این پس این سنگ در اردوگاه منبع آب بود و آن را با خود حمل می­کردند و هرگاه آب می­خواستند، حضرت با عصا به آن می­زد و آب جاری می­شد (القمی، 1، 47).

مشکل دیگر، غذا بود که با (مَنّ وَ سَلوی) حل شد (مَنّ) دانه­های ریزی بود که از آسمان فرو می­ریخت و بنی­اسرائیل با آن نان درست می­کردند (عهد عتیق، خروج، 16). (سَلوی) هم پرنده­ای بود که آرام بر سر اردوگاه حرکت می­کرد و هر یک از بنی­اسرائیل که دست دراز می­کرد، یکی از آنها را می­گرفت (القمی، 1، 48).

بسم الله الرحمن الرّحیم

ریشه‌های انحراف یهود از منظر قرآن

مقدمه
قرآن کریم یهود را سرسخت ترین دشمن مومنان (مائده، 82) می­داند. به همین دلیل برخی از تاریخ پژوهان نیز در اغلب حوادث به دنبال کشف ردپایی از یهود بوده و نتایجی هم به دست آورده­اند و با استدلال های متقن عامل اصلی بسیاری از حوادث منفی را چه در صدر اسلام و چه در قبل از آن، بزرگان قبایل یهود معرفی می­کنند.

از طرف دیگر یهودیان خود را از نسل یعقوب پیامبر و قوم بنی اسرائیل می­دانند، قومی که باز هم به تعبیر قرآن، انتخاب شدگان برای ماموریت الهی فتح جهان بودند و خداوند ایشان را برگزیده بود تا به وسیله پیامبران الهی در جهان حاکم شوند لذا خداوند آموزش­های الهی را تحت نظر یک مربی الهی به آنها آموخته بود.

این تغییر مشهود در بیان قرآن با توجه به اینکه در تمام مطالب، بحث ذکر تاریخ در قرآن مطرح است و قرآن نیز از بیان تاریخ هدف خاصی را دنبال می­کند و آن عبرت گرفتن از سرگذشت گذشتگان است این سوال را در ذهن ایجاد می­کند که علت تغییر یافتن تعبیر خداوند در قرآن از قوم یهود با توجه به اینکه خدا قومی را تغییر نمی­دهد مگر آنکه خودشان تغییر پیدا کنند (رعد، 11) چه بوده است

به عبارت دیگر ریشه های انحراف یهود که باعث به ابتذال و فساد کشیده شدن ایشان تا این حد که قرآن آنرا برای عبرت گرفتن و نیز هشدار و تحذیر مومنین بیان می­کند چیست؟

آغاز تاریخ بنی­اسرائیل
مصر سرآغاز کسب تجربه حکومتی و دیوان سالاری بنی­اسرائیل است. آنها با نوشتن مطالب، نسل خود را یادداشت می­کردند. ریشه کارآموزی و کسب تجربة یهود در حکومت یوسف بود که در آن، تبلیغ دین می­کردند. ایشان هنگامی که به مصر وارد شدند، در اقلیت بودند اما چون از خانواده حکومتی بودند، طبیعتاً به سمت گسترش نسل رفتند تا از این اقلیت درآیند. یوسف در پایان عمر، بزرگان قومش را جمع کرد و پس از حمد و ثنای الهی، از آیندة سختی خبر داد که در آن مردان کشته خواهند شد و شکم زنان آبستن دریده و کودکان ذبح خواهند شد. تا آن هنگام که خداوند همه را به دست قیام­کننده­ای از فرزندان لاوی بن یعقوب نجات دهد. او مردی گندم­گون و بلند­قد است و تمام صفات او را برایشان باز گفت (الصدوق،145،1).

یوسف در وصیّت به آنها هشدار داد که در واقع چون آنها گروهی مؤمن با هویت واحد و متشکل هستند و همة فرزندان اسرائیل، و افزون بر آن تجربة حکومتی نیز دارند، قدرت شرک از آنها احساس تهدید می­کنند و فرعونیان از آنها می­هراسند و لذا آنها را در تنگنا قرار خواهند داد و آنها باید منتظر منجی خود بمانند تا آنها را نجات دهد.

انتظار ظهور منجی، نقطة امید سازمان بنی­اسرائیل شد و حضرت یوسف از دنیا رفت. بنابراین بنی­اسرائیل پس از حضرت یوسف در سه جهت باید تلاش کنند:
1) حفظ هویت، یعنی این مجموعه دین­دار و متدیّنِ به هم پیوسته، هویت دینی خود را در مصر مشرک حفظ کند.
2) رشد جمعیت به اندازه­ای که همانند نمک در آب حل نشوند.
3) انتظار منجی که آنها را از وضعیت ناهنجار مصر رهایی بخشد و آنها را در راه مسؤولیت تاریخی امامتِ دین خدا که بر عهده آنهاست، حرکت دهد (طائب، 90 و راوندی، 151 و الصدوق، کمال الدین­وتمام­النعمه، 145).

استضعاف بنی اسرائیل
تمام گفته­های یوسف تحقق یافت و مصر در اختیار فراعنه قرار گرفت و فرعونیان در همان سه­جهتی که گفته شد، بر بنی اسرائیل هجوم آوردند. اول تهاجم فرهنگی بر هویت دینی آنان، فرعونیان تلاش می­کردند که ضمن تحقیر بنی­اسرائیل آنها را در حدی رشد نایافته نگه دارند که در صورت تحقق ظهور تناسبی با موعود خود نداشته و در وضعیتی باشند که به کار او نیایند بنابراین اینان باید از امور فنی و مدیریتی دور باشند به همین دلیل حتی مدیریت خانواده را هم از آنها گرفته بود و هر چند خانوار بنی­اسرائیل تحت مدیریت یک مرد فرعونی زندگی می­کردند.

بنی­اسرائیل به امور پست چون خشت­سازی و گل­کاری، خدمت­کاری فرزندان، پیش­خدمتی و نوکری در خانه­های بزرگان مصر و در یک کلام بردگی واداشته شدند (الطبری، 722). شاید این استضعاف، اولین زمینة ایجاد انحراف آنها باشد.

بعد از چهارصد سال انتظار، بالاخره موعود بنی­اسرائیل، موسی(ع)، به دنیا آمد، رشد کرد و از جانب خدا ماموریت یافت: « وَإِذْ نَادَى رَبُّکَ مُوسَى أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ * قَوْمَ فِرْعَوْنَ أَلَا یَتَّقُونَ * قَالَ رَبِّ إِنِّی أَخَافُ أَن یُکَذِّبُونِ * وَیَضِیقُ صَدْرِی وَلَا یَنطَلِقُ لِسَانِی فَأَرْسِلْ إِلَى هَارُونَ * وَلَهُمْ عَلَیَّ ذَنبٌ فَأَخَافُ أَن یَقْتُلُونِ * قَالَ کَلَّا فَاذْهَبَا بِآیَاتِنَا إِنَّا مَعَکُم مُّسْتَمِعُونَ * فَأْتِیَا فِرْعَوْنَ فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِینَ * أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ » « و پروردگارت موسی را ندا داد که ای موسی! به سوی آن مردم ستمکار برو. قوم فرعون آیانمی­خواهند پرهیزکار شوند؟ گفت ای پروردگار من! می­ترسم که دروغ­گویم خوانند و دل من تنگ گردد و زبانم گشاده نشود.

هارون را رسالت ده. بر من به گناهی ادعا دارند. می­ترسم که مرا بکشند. گفت: هرگز! آیات مرا هر دو نزد آنان ببرید ما نیز با شما هستیم و گوش فرا می­دهیم. پس نزد فرعون روید و بگویید: ما فرستادگان پروردگارجهانیان هستیم تا بنی­اسرائیل را با ما بفرستی » (الشعراء، 17- 10).

خدا دو مأموریت به موسی ابلاغ کرد: 1- فرعون را به اسلام دعوت کند. 2- بنی­اسرائیل را از چنگ فرعون درآورد. با این دو مأموریت ایشان وارد مصر شدند و مبارزه آغاز شد. موسی به سراغ فرعون رفت. فرعون حقانیت موسی را دریافته (جزائری، 285) و می­داند که دعوت او با استقبال همراه خواهد شد اما دست از مسیر خویش برنمی­دارد و بر کفر خود پای می­فشارد. لذا بلافاصله او را فردی ناسپاس معرفی می­کند (جزائری، 270).

بسم الله الرحمن الرحیم
چهره هایی در تاریخ بشریت ظهور کرده اند که یک بار دیدن یا شنیدن توصیفی از آنان ،برای اطلاع از وقاحت وبی شرمی بی نهایت وشدت مبارزه ی آن ها با حق وحقیقت که یک انسان نما می تواند داشته باشد ، کفایت می کند.
بی تردید یزید یکی از آن چهره هاست که به تنهایی مجمع خیانت نسل ورذالت خانوادگی ونشو ونمای خود محوری ولذت پرستی و کامجویی حیوانی را در وجود خود جمع کرده است .نخستین جمله را از عبد الرحمن ابن خلدون مولف مقدمه تاریخ معروف میشنویم ،او می گوید:

ادامه »

جهاد علمی

من عقیده ام این است کار علمی در دانشگاه و در کشور باید جهادی باشد.کار علمی جهادی انجام بگیرد.(۹۲/۵/۶)
یکی از انواع جهاد با نفس هم این است که شما شب تا صبح را روی یک پروژه تحقیقاتی صرف کنید و گذر ساعات رو نفهمید(۸۹/۴/۲)

جهاد اقتصادی

امروز هرکسی بتواند به اقتصاد کشور کمک بکند، یک حرکت جهادی انجام داده است(۹۴/۱/۱)
محصولات داخلی را مردم مصرف کنند،نروند دنبال این نشانه ها حالا مد شده است بگویند (برند) است،برند فلان،برند چیست!بروید سراغ مصرف تولیدات داخلی، آن چیزهایی که مشابه داخلی دارد. متعصابانه و با تعصب تمام،ملت ایران،خارجی آم را مصرف نکنند.(۹۳/۱۱/۲۹)

جهاد فرهنگی

واقع قضیه این است که کارزار فرهنگی از کارزار نظامی اگر مهم تر نباشد و اگر خطرناک تر نباشد، کمتر نیست.این را بدانید،واقعا یک میدان کارزار است اینجا.(۹۲/۹/۱۹)

حقیقتا بنده نگرانی ام در طول سال های متمادی، بیش از نگرانی سیاسی و اقتصادی و اجتماعی، نگرانی فرهنگی بود.(۹۲/۲/۲)

چادر خاکی نشان مادری زینب است
ارث زهرا صورت نیلوفری زینب است

خط فکرم بر گرفته از دمشق و کربلاست
هرچه دارم از دعای مادری زینب است

پیکرم صحرای تربت، در رگم آب فرات
این یکی از راه شیعه پروری زینب است

من کیم تا دم زنم از عمه سادات چون
ذات الله الصمد خود مشتری زینب است

کشتی ارباب با دستان زهرا می رود
لنگر کشتی نخی از روسری زینب است

علم او از بس که از حد تصور خارج است
حضرت جبریل هم پا منبری زینب است

بیمه کردم قلب بیمارم به اشک روضه ها
خوش به حال آن کسی که بستری زینب است

قلب ما سنگ است و با گریه طلایی میشود
مجلس روضه محل زرگری زینب است

رنگ خاکستر برای ما گریز پر غمی ست
غیرت ما معجر خاکستری زینب است

با تمام این مصیبتها چه زیبا گفته است
” ما رایت الا جمیلا ” برتری زینب است

شاه افتاد از فرس، رخداده در مجلس، ولی
مات کردن شیوه افشاگری زینب است

لال شد عالم در آن وقتی که گفتی اُسکُتو
اهل عالم این صدای حیدری زینب است