ما آتشنشان نيستيم
و حافظه ي تاريخي مان هم
پر از خاطرات تلخ است،
از آتش و دود و در و ديوار…

و تو چه عاشقانه
به دنبال رفتني جاودانه بودي
نه ماندني حقيرانه.

كاش لااقل قبل از پروازت
يادمان داده بودي
آتش دل عزيزانت را
چطور خاموش كنيم؟!

راستي،
ما هم سوختيم
بيا و خاموشمان كن…

شاعر :وجيهه سامانی