1- «وَالْعَصْرِ * إِنَّ الإنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ * إِلا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ » (سوره عصر)

حافظ جلال الدین سیوطی شافعی در کتاب “الدر المنثور” می گوید: از ابن عباس در باره آیات “وَالْعَصْرِ * إِنَّ الإنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ” روایت شده است: مراد از ابوجهل و مقصود از آیه “إِلا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ” علی علیه السلام است.

2- آیه صادقین
«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَكُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ » (توبه/119)
حافظ ابو نعیم و ابن مردویه و ابن عساکر و بسیاری دیگر، از جابر و ابن عباس نقل کرده اند: منظور آیه این است که با علی بن ابی طالب علیه السلام باشید. این روایت را نیز گنجی شافعی در کتاب “کفایه الطالب” و همچنین حافظ سیوطی در “الدر المنثور” نقل کرده اند.

3- آیه سابقون
«وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ * أُولَئِكَ الْمُقَرَّبُونَ » (واقعه/10-11)
ابن مردویه از ابن عباس نقل کرده است: این آیه درباره مومن آل فرعون و حبیب نجار که در سوره یس از او یاد شده و نیز علی ابن ابی طالب نازل شده است که هر یک از آنها در امت خود در ایمان بر دیگران پیشی و سبقت گرفتند و علی علیه السلام با فضیلت ترین آنهاست. این روایت را حافظ سیوطی در کتاب “الدر المنثور” و ابن حجر در “صواعق” و سبط بن جوزی در “تذکره” نقل کرده اند.

منبع: به نقل از الغدیر، ج2، ص430-431.