1- «مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلا » (احزاب/23)
 ابن حجر هیتمی در کتاب “الصواعق المحرقه” می نویسد: هنگامی که علی علیه السلام در مسجد کوفه بر فراز منبر سخن می گفت،شخصی از او درباه آیه “من المومنین رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه…” پرسید آن حضرت در جواب فرمودند: خداوندا مرا ببخش، این آیه درباره من و عمویم حمزه و پسر عمویم عبیده بن حارث بن عبدالمطلب نازل شده است؛ اما عبیده در جنگ بدر به شهادت رسید، حممزه هم در جنگ احد شهید شد ولی من منتظر روزی هستم که به دست بدبخت ترین فرد امت به شهادت برسم و محاسنم از خون سرم رنگین شود. این پیمانی است که حبیبم رسول خدا (ص) با من بسته است.

2- «أَجَعَلْتُمْ سِقَايَةَ الْحَاجِّ وَعِمَارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ كَمَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ وَجَاهَدَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ لا يَسْتَوُونَ عِنْدَ اللَّهِ وَاللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ» (توبه/19)
روی عباس و سبیه بن عثمان (متولی خانه خدا) مشغول فخر فروشی و مباهات بودند. عباس گفت: من از تو برترم زیرا عموی پیامبر و وصی عبدالله پدر او و ساقی حاجیان هستم.
سیبه پاسخ داد: من از تو برترم چون امین خداوند برای نگهداری از خانه اش و خزانه دار خانه خدا هستم. چرا خداوند تو را امین بر خانه خود نکرده و مرا امین نمود؟
در این هنگام علی علیه السلام فرمود: من از هر دوی شما برترم زیرا از میان مردان این امت من نخستین کسی هستم که به وعیدهای پیامبر ایمان آورده و به همراه او هجرت کردم و جهاد نمودم.
آنگاه سه نفر نزد پیامبر رفتند و افتخارات خویش را بازگو کردند و آن حضرت چیزی نگفت که پس از چند روز آیه کریمه نازل شد.
چند روز پس از این واقعه این آیه  کریمه الهی بر پیامبر نازل شد.