قال الامام زين العابدين عليه السلام

يَقُولُ الله يَا ابْنَ آدَمَ- ارْضَ بِمَا آتَيْتُكَ تَكُنْ مِنْ أَزْهَدِ النَّاسِ- ابْنَ آدَمَ- اعْمَلْ بِمَا افْتَرَضْتُ عَلَيْكَ تَكُنْ مِنْ أَعْبَدِ النَّاسِ- ابْنَ آدَمَ اجْتَنِبْ مِمَّا حَرَّمْتُ عَلَيْكَ- تَكُنْ مِنْ أَوْرَعِ النَّاس‏

امام سجاد عليه السلام فرمودند

خداوند ميفرمايد پسر آدم خشنود باش بآنچه به تو داده ‏ام زاهدترين مردمى
عمل كن بآنچه بر تو واجب نموده‏ ام از عابدترين اشخاصى
و بپرهيز از حرامها تا با ورع‏ ترين مردم باشي

 منبع
بحار الأنوار الجامعة جلد ‏۷۵ صفحه ۱۳۹ باب ۲۱ وصايا علي بن الحسين ع
و مواعظه و حكمه

امام سجاد (علیه السّلام) فرمودند:

ما مِن قَطرَةٍ اَحَبَّ إلَی اللهِ عَزَّوجَلَّ مِن قَطرتَینِ: قَطرةِ دَم فی سَبیل اللهِ، وَ قَطرَةِ دَمعٍ فی سوادِ اللَّیلِ لا یُریدُ بِها عَبدٌ إلاّ اللهَ عزَّو جَلَّ

هیچ قطره ای نزد خدای متعال، محبوبتر از دو قطره نیست: یکی قطره خونی که در راه خدا ریخته می شود، دیگری قطره اشکی که در تاریکی شب فقط به خاطر خدا ریخته می شود.

منبع
الخصال، ج ۱ ص ۵۰

 شرح حدیث
آنچه به عمل انسانها ارزش می دهد اخلاص است
در تعابیر قرآن و حدیث، این اخلاص با تعبیرهایی مانند «لله» و «فی سبیل الله» بیان شده است؛ یعنی برای خدا و در راه خدا
در میدانهای جنگ، در طول تاریخ خونهای بسیاری ریخته شده است، اما آن قطره ی خونی ارزش دارد و نزد خداوند قیمتی و محبوب است که در راه خدا و در مسیر یک جهاد الهی و مقدس باشد.
در شبهای تار، بسیاری چشمها می گریند، یا از درد و فقر و بیماری، یا از دوری و مهجوری و تنهایی. اما قطره اشکی که در دل شب از چشم یک شب زنده دار مخلص ریخته می شود و نشانه دلدادگی بنده به محبوب ازلی یعنی خدای قادر متعال است، ارزشمند و محبوب خداست.
در قرآن کریم، از بندگانی ستایش شده است که وقتی آیات الهی بر آنان تلاوت می شود، به سجده می افتند و گریه می کنند و گریه بر خشوع آنان در پیشگاه خداوند می افزاید

منبع
مریم ۵۸
اسراء ۱۰۹

در سخنان امام علی علیه السّلام نیز آمده است البُکاءُ مِن خَشیَةِ الله مفتاحُ الرَّحمَة

منبع
غرر الحکم، حدیث ۲۰۵۱

گریه از خوف و خشیت خدا، کلید رحمت است
خوشا به حال رزمندگان شهیدی که با خون و جان خویش، با خدا معامله می کنند، و خوشا به شب زنده داران متهجّد که در دل شب نجوای عاشقانه با خدا دارند

منبع
حکمت های سجادی ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام سجاد علیه السّلام جواد محدثی

بزرگی و عظمت مقام عباس بن علی (علیه السلام) به گونه ای است که امامان معصوم (علیهم السلام) در موارد متعدد بر فداکاری ها، جانبازی ها و عظمت شخصیت آن بزرگوار تأکید فرموده اند.

امام سجاد (علیه السلام) که خود در کربلا حضور داشت و شاهد فداکاری های عمویش بود، درباره ی حضرت عباس (علیه السلام) می فرماید:

«خداوند، عمویم عباس را رحمت کند که با ایثار و جانبازی، در راه برادرش جانبازی کرد تا آنکه دست هایش قطع شد و خداوند به جای آن، دو بال به او داد که با آنها به همراه فرشتگان در بهشت پرواز کند، همان گونه که برای جعفر بن ابوطالب قرار داده شد.
عباس را در پیشگاه خداوند منزلتی است که در روز قیامت، همه شهدا به آن غبطه می خورند».

 منابع
1⃣بحارالانوار، جلد ۹۷
2⃣کنز العمال، جلد ۴
3⃣میزان الحکمه، جلد ۵
4⃣وسائل الشیعه، جلد ۱۱

عن النبی صلّی اللّه علیه و آله و سلّم: «إیاکم و البطنه، فإنها مفسده للبدن و مورثه للسقم و مکسله عن العباده»

بپرهیزید از زیاد خوردن، زیرا پرخوری بدن را فاسد و بیماری بر جای می گذارد و نشاط عبادت را می گیرد

منبع
بحارالانوار ج ۶۲ ص ۲۲۶

قال الامام الصادق - علیه السّلام - : اَقربُ ما یكون العبدُ مِنَ الله اذا خَفَّ بطنُه و ابغضُ ما یكون العبد من الله اذا امتلأ بطنُه.

امام صادق - علیه السّلام - فرمود: نزدیك ترین حالات بنده به خداوند زمانی است كه شكمش سبك باشد و منفورترین حالات بنده نسبت به خداوند هنگامی است كه شكمش پر باشد

منبع
وسائل الشیعه، ج ۱۶ ص ۴۰۵

 قال رسول الله - صلّی الله علیه وآله
لا تُمیتُوا القلوبَ بکثره الطعام و الشراب فانّ القلوب تموت كالزرع أذا كثُر علیه الماء.

رسول خدا - صلّی الله علیه وآله - فرمود: با خوردن و آشامیدن زیاد دل ها را نمیرانید، زیرا همان گونه كه زراعت بر اثر آب زیاد از بین می رود، دل ها نیز بر اثر پرخوری می میرند.
مستدرك الوسائل، ج 16، ص 209

قال الامام الباقر - علیه السّلام - : اذا شَّبع البطنُ طغی.

امام باقر - علیه السّلام - فرمود: هنگامی كه شكم سیر گردد (آدمی) سر به طغیان و نافرمانی گذارد.

منبع
فروع كافی، ج ۶ ص ۲۷۰

داستانک
حضرت رضا (عليه السلام) مي‌فرمايند:
ابليس از زمان آدم تا دوره ي عيسي بن مريم پيوسته نزد پيامبران رفت و آمد مي‌كرد.
او بيشترين آزار و ستم را در حق يحيي بن زكريا اعمال داشت.

روزي حضرت يحيي؛ ابليس را مشاهده كرد …
حضرت يحيی از ابليس پرسيد آيا تا بحال بر من چيره گشته‌اي؟

 شيطان پاسخ داد:
خير اما در تو خصلتي وجود دارد كه گاه باعث مي‌گردد نتواني نمازت را بطور كامل بپا داري و شبها را به زنده‌داري مشغول گردي و آن صفت پرخوري است.

يحيي از همان جا با خداوند عهد كرد كه ديگر هرگز با شكم سير از طعام نخوابد تا به ديدار خداوند نائل آيد.
شيطان نيز عهد كرد هرگز انساني را نصيحت به راستي نكند تا پروردگار را ملاقات نمايد.

منبع
داستان پيامبران يا قصه‌هاي قرآن از آدم تا خاتم، صفحه ۵۶۵

مردی انبار خرمایی داشت و ظاهراً مرد مومنی بود و به تکالیف دینی اش عمل می کرد

روزهای آخر عمرش وصیت کرد و رسول خدا را هم وصی خود قرار داد که پس از مرگ او انبار خرما را به مصرف مستمندان برسانند.

رسول خدا هم پذیرفت و پس از مرگ وی در انبار را بازکردو تمام خرماها را درمیان مستمندان تقسیم کرد.

سپس یک دانه خرما از میان خاکها برداشت و به مردم نشان داد و فرمود: این چیست که در دست من است؟

 گفتند: یک دانه خرماست که از میان خاک ها برداشته اید.

فرمود: این مرد اگر خودش همین یک دانه خرما را درحیات خودش می داد، در نزد خدا محبوب تر بود از این همه خرمایی که من از طرف او طبق وصیتش انفاق کردم!

این تذکر بسیار تکان دهنده ای است که تا زنده هستید کارتان را خودتان انجام دهید.

وصیت کردن هنر نیست. هنر این است که در زنده بودن بتوان مال را از خود جدا کرد که دردآور است

منبع
۱- صفیرهدایت، ۳۶،توبه، آیت الله ضیاء آبادی