ولادت امام حسن مجتبی (علیه السلام)

در روایات متعددی ولادت با سعادت آن حضرت را در شب نیمه ماه مبارک رمضان ذکر شده است و این قول مشهور است.
چون امام حسن (ع) متولد شد، حضرت فاطمه زهرا به، پدرش علی (ع) عرض کرد: نامی برای او بگذار؛ علی (ع) فرمود: من در نام گذاری بر این کودک بر رسول خدا (ص) پیشی نمی گیرم. چون رسول خدا (ص) آمدند،، و آن کودک را در پارچه زردی

پیچیده ، به نزد آن حضرت بردند. حضرت فرمود: مگر من به شما نگفته بودم که او را در پارچه زرد نپیچید؟ سپس آن پارچه را به کنار زد و پارچه سفیدی گرفته و کودک را در آن پیچید، آنگاه رو به علی (ع) کرده فرموده : آیا او را نامگذاری کرده ای؟

عرض کرد: من در نامگذاری وی به شما پیشی نمی گرفتم! رسول خدا (ص) فرمود : من هم در نامگذاری وی بر خدا سبقت نمی جویم !

در این وقت خدای تبارک و تعالی به جبرئیل وحی فرمود که برای محمد پسری متولد شده ، به نزد وی برو سلامش برسان و تبریک و تهنیت گوی وبه وی بگو : براستی که علی نزد تو به منزله هارون است نزد موسی ، پس او را به نام پسرها هارون نام بگذار!

جبرئیل از آسمان فرود آمد و از سوی خدای تعالی به حضرت رسول اکرم (ص) تهنیت گفت و سپس اظهار داشت: خدای تبارک و تعالی تو را مامور کرده که او را به نام پسر هارون نام گذاری. رسول خدا (ص) پرسید: نام پسر هارون چیست؟ عرض کرد: « شَبَر» فرمو: زبان من عربی است؟ عرض کرد: نامش را « حَسَن» بگذار ، و رسول خدا(ص) او حَسَن نامید.

طبرى در كتاب ذخائر العقبى روایت كرده، این گونه است كه عمران بن سلیمان گفته:

«الحسن و الحسین اسمان من اسماء اهل الجنة، ما سمیت‏بهما فى الجاهلیة‏»

(حسن و حسین دو نام از نامهاى اهل بهشت است كه در زمان جاهلیت‏سابقه نداشته است.)

———————————————————————————————————–

منابع:

بحارالانوار،ج 43، ص 238.

ملحقان احقاق الحق، ج10،ص448.

اولین وجه مشترک حاکمیت امام عصر روحی له الفداه با سیره مولای متقیان علی علیه السلام:

جهان شمولی و توحید سراسری

تصور نشود که جهانی شدن با عوامل مادی و ظاهری انجام می شود بلکه شرط تروج اسلام در همه زمانها و مکانها تشریح احکام و معارف اسلام توسط افراد اسلام شناس است.

امام علی علیه السلام سیاست، در پرتو معارف اسلام اصیل، مبانی اعتقادی دینی و برگرفته از سیره و سنت رسول خدا صل الله علیه وآله را عامل بودند.

امیرالمومنین علیه السلام در خطبه 198 نهج البلاغه درباره جهان شمولی دین اسلام می فرمایند:
“همانا این اسلام، دین خداوندی است که آن را برای خود برگزید و با دیده عنایت پروراند و بهترین آفریدگان خود را مخصوص ابلاغ آن قرار داد. پایه های اسلام را بر محبت خویش استوار کرد و ادیان و مذاهب گذشته را با عزت آن، خوار کرد و با سربلند کردن آن، دیگر ملتها را بی مقدار کرد و با محترم داشتن آن، دشمنان را خوار گردانید و با یاری کردن آن دشمنان سرسخت را سیراب کرد و با نیرومند ساختن آن، ارکان گمراهی را درهم کوبید و تشنگان را از چشمه زلال آن سیراب کرد و آبگیره های اسلام را پر آب کرد.”

همچنین در مورد اهداف توحیدی حکومت سیاسی خویش چنین بیان می کنند:
“خدایا تو می دانی که جنگ و درگیری ما، برای به دست آوردن قدرت و حکومت و دنیا و ثروت نبود، بلکه می خواستیم نشانه های حق و دین تو را به جایگاه خویش بازگردانیم و در سرزمین های تو اصلاح را ظاهر کنیم تا بندگان ستمدیده ات در امن و امان زندگی کنند و قوانین و مقررات فراموش شده تو را بار دیگر اجرا گردد”

منبع 

(نهج البلاغه، خطبه131)

السلام علیک یا بقیه الله فی ارضه

زمانی که اسم و یاد حضرت مهدی روحی له الفداه میشه، از خودم می پرسم: آیا هدف فقط ظهور است؟ آرزوی شیعه واقعی با بصیرت فقط لحظه ظهور است؟

 غالب افراد دعا می کنند که مولایشان ظهور کند تا حضورش را ببینند اما بصیرت در انتظار این است که ظهور ابتدای کار است.
بله؛ طبق فرمایش خود حضرت باید برای آمدنش دعا کرد و منتظر بود اما این دعا و منتظر بودن باید به گونه ای باشد که فرد خودش را برای بعد از آن هم آماده کرده باشد.
 آیا فقط بنشینیم و دعای فرج بخوانیم کافی است؟نه؛

  لازم است اما کافی نیست

ظلم جهانی ای که مزمزه آن را می چشیم با برپایی حکومت مولا باید سرنگون شود تا شاهد عدالت ایشان باشیم. آن هم به وسیله سربازانش.

حال باید پرسید شاخص های سرباز اماممان باید چه چیزی باشد که بگوییم ناصر حکومتش است؟

آیا فرد فقط تسبیح بیندازد و نفس خود را ذوب کند و به پرورش جسم و نیروی عقلش بپردازد، کافی است؟
آیا شخص نیرومند بدون ایمان و استراتژی، بصیرت راه را می فهمد؟
 آیا رزمگاه بدون رهبر و افسر امکان دارد؟

 سه گزاره مهم ناصران الهی و حکومت جهانی حضرت بقیه الله -روحی له الفداه - پرورش یافته در سه بعد «جسم» ، «ایمان» و «عقل» هستند. سرباز نگویم بلکه افسر می خواهند.

دوستان چقدر جسم و جان خود را برای اطاعت پذیری مولایمان پرورش داده ایم؟

چقدر به پرورش خود و نسلمان به این نیت پرداخته ایم؟

بهترین عبادت تفکر کردن است.

في حديثِ المِعراجِ :

…  قالَ : يا ربِّ ، و ما ميراثُ الصَّومِ ؟ قالَ : الصَومُ يُورِثُ الحِكمَةَ، و الحِكمَةُ تُورِثُ المَعرِفَةَ، و المَعرِفَةُ تُورِثُ اليَقينَ ، فإذا استَيقَنَ العَبدُ لا يُبالِي كيفَ أصبَحَ، بِعُسرٍ أم بِيُسرٍ

در حديث معراج آمده است :

[پيامبر صلى الله عليه و آله]پرسيد : پروردگارا! ميراث روزه چيست؟
خداوند فرمود : روزه، حكمت به ارث مى نهد
و حكمت، معرفت
و معرفت، يقين
و چون بنده به يقين رسد، ديگر برايش اهميتى ندارد كه چگونه شب و روز خود را بگذراند ؛ به سختى يا به آسانى .

منبع

بحار الأنوار : 77/27/6