گذرعمر
02 مهر 1396
بعد از رسیدن به ترمینال، خودم را به نیمکتی که از دست آفتاب به زیر سایه ی درخت نارنج پناه برده بود، رساندم.
منتظر سرویس بودم ودر چند دقیقه کل سفر را در برابر چشمانم مانند فیلمی که روی دور تند زده باشند مرور کردم از سختی که در اتوبوس رفتن به قم تا شور و هیجان برگزاری همایش فعالان فضای مجازی و سخنرانی های در مورد آموزش باز آفرینی محتوای دینی و در آخر لذت زیارت حضرت معصومه سلام الله علیها و مسجد جمکران …تا پایین آمدن از پله های اتوبوس و رسیدن به مقصد مانند یک چشم برهم زدن، گذشت.
همه سفر هایم را مانند این دنیا می بینم و عالم مرگ …
دنیا مانند سفر می دانم ومرگ را مانند رسیدن به مقصد…
هر چند در سفرهای دنیاییم دست پر و با سوغاتی های رنگارنگ و گوناگون باز می گردم اما نمی دانم در آخرت هم چمدانم مانند این دنیا سوغاتی دارد!