نگاه ویژه ی الهی هستی که خلقت تمام عالم برای توبود …بعداز نور عظمت الهی ….خلقت نوری تو بود.
یاس کبود چطوری در خانه ای باشم که دیگر نیستی! در خانه بویت را میشنوم…
دیگر خانه مان تنور نمی خواهد تا آتش دل من است….
دیگر هیچ آبی آتش دلم را خاموش نمی کند….
مزه غذا بی تو تلخ است….
بی تو شب و روزم همرنگ است….
نگفته بودی که زود مرا تنها می گذاری!…
تحمل رنج وسختی دنیا بدون تو قابل تحمل نیست!…
به قلم :
پرهون
وقتی گدای فاطمه بودن برای ماست
احساس میکنیم که دو عالم گدای ماست
با گریه بهر فاطمه آدم عزیز است
این گریه خانه نیست که دولت سرای ماست
اینجا به ما حسین حسین وحی میشود
پیغمبریم و مجلس زهرا حرای ماست
سلمان شدن نتیجه همسایگی اوست
زهرا برای سیر کمال ولای ماست
تنها وسیله ای که نخش هم شفاعت است
چادر نماز مادر ارباب های ماست
باران به خاطر نوه ی فضه میرسد
ما خادمیم و ابر کرم در دعای ماست
فرموده اند داخل آتش نمیشویم
فردا اگر شفاعت زهرا برای ماست
“به امید ظهور که صد البته نزدیکست”